HOKJESFOTOGRAFEN

In één van de online lezingen voor een fotoclub tijdens de lockdown periode, kreeg ik achteraf een bericht om mij te bedanken. Deze persoon liet me weten hij zich schaamt omdat hij graag verschillende onderwerpen fotografeert en daar niet voor durft uit te komen. Zonde toch!?

Schoenmaker, blijf bij je leest

Jullie hebben het hoogstwaarschijnlijk ook al gehoord; als je natuurfotograaf bent, moet je je niet aan modellenfotografie of andere soorten fotografie wagen. Je moet je beperken tot 1 tak van de fotografie, je daarin specialiseren en dan word je pas serieus genomen. Zelf moet ik toegeven dat het redelijk “amateuristisch” overkomt als ik op een website van een fotograaf diverse topics zie staan zoals; macro, urbex, model, landschappen, enz. Meestal klik ik dan onmiddellijk verder omdat ik ook geleerd heb dat je zo’n fotografen niet serieus moet nemen. Die doet maar wat en is in niets gespecialiseerd.

Hij die zonder zonde is…

Wie mijn webinar “Gedreven door Passie” gevolgd heeft, weet dat ik al heel wat waters doorzwommen heb. Product-, evenementen-, corporate-, portret-, urbex-, landschap- en wildlifefotografie.

Alles heb ik zowat gedaan en overal heb ik wel iets uit geleeerd.

Pas in 2008 nam ik de beslissing om me enkel nog op natuurfotografie toe te leggen. Ik had in de vorige zin graag wildlife fotografie getikt, maar dan zou ik, volgens de ‘regels’, geen landschappen of macro-opnames van voorjaarsflora mogen maken. Natuurfotografie overkoepelt dit gelukkig allemaal. Diegene die mij kennen, noemen mij een natuurfotograaf, waarvoor dank, maar deze titel (of dit hokje) hoeft voor mij niet meer. Nee, ik ben fotograaf en het stoort me niet om toe te geven dat ik graag verschillende onderwerpen in beeld breng.

Het werken met licht, het zoeken naar een mooie compositie, naar emotie in beeld…het boeit me enorm.

...en voor mij hoeft dat niet onmiddellijk binnen de natuur te liggen.

Charleroi documenteren, vooraleer alles er afgebroken is

Ooit al van Sebastião Salgado gehoord?

Ik wil me zeker niet met hem vergelijken, maar voor velen is dit een top natuurfotograaf. Gekend van zijn episch boek “Genesis”. Als je natuurlijk enkel dit boek kent, weet je niet dat hij totaal geen natuurfotograaf is. Hij is, als ik hem aan een hokje mag toebedelen, een reportage- of documentairefotograaf. Hij maakt reeksen, verhalen. Toevallig deed hij ook een reportage over de natuur en gebruikte daarvoor het materiaal dat hij voor zijn andere reportages gebruikte, namelijk een 35mm. Dit is waarschijnlijk ook één van de redenen waarom zijn boek eruitsprong. Is Van Fleteren een landschapsfotograaf omdat hij een boek gemaakt heeft over Atlantic Wall? Of noem ik hem beter een Urbex-fotograaf? Stephan is een fotograaf, punt.

Waarom kan het woord fotograaf niet even overkoepelend werken als het woord natuurfotograaf?

Geef mij maar een simpele duif

Net zoals Van Fleteren heb ik altijd graag verhalen in mijn beelden gebracht, verbanden gelegd, series gemaakt … Dat vind ik een enorme uitdaging en na meer dan tien jaar miste ik dit een beetje in mijn natuurfotografie.

Gewoon...een duif

De jacht naar een bepaalde soort heeft me nooit echt geïnteresseerd. Ik heb in de dierenwereld nooit gediscrimineerd en velen zullen nu de ogen optrekken, maar persoonlijk vind ik een Turkse tortel mooier dan een ijsvogel en een mooie foto van een koe of damhert even belangrijk als een beeld van een vos.

Toen ik de eerste beelden voor Project Wounded fotografeerde, een project die de gewonde dieren binnen de verschillende opvangcentra in beeld brengt, sloeg de vonk echt (opnieuw) over. Er zat, voor mij persoonlijk, ontzettend veel emotie en kracht in die beelden dat ik er bleef aan denken. Het zijn geen beelden die verkopen, maar wel beelden die je doen nadenken.

Een ree in shock...aangereden door een auto en gered door SOS Wilde Dieren Geraardsbergen

We zijn er als de kippen bij om Afrikaanse dieren te helpen en te steunen, terwijl er in België duizenden dieren per jaar sterven door financiële tekorten bij de opvangcentra.

We zijn allemaal lid van Natuurpunt, misschien ook Landschap VZW, WWF? Maar zijn we voor 10 euro ook lid van een opvangcentrum voor wilde dieren? Het opvangcentrum dat ervoor zorgt dat je een tjiftjaf hoort, een eekhoorn van tak tot tak ziet springen, een vos in het veld zijn sprongetje ziet doen? Waarschijnlijk niet, en daarom dat dit project me zo nauw aan het hart ligt. Om de buitenwereld te vertellen welk goed werk ze verrichten en onze inheemse dieren dringend hulp nodig hebben. Op die manier kan ik ook eens iets teruggeven voor al het moois wat de natuur mij al gegeven heeft.

Op zee met de garnaalvissers, voor de kust van Oostende

En zo ben ik met een 7-tal projecten bezig, waarvan meer dan de helft zelfs niets met natuurfotografie te maken heeft, althans toch niet met de “mooie” natuurfotografie.

Kortom...

Doe wat je graag doet en trek je van anderen niets aan! Have fun, enjoy…ieder mens is uniek, jouw fotografie mag dat ook zijn!

---

Dit artikel verscheen eerst in het gratis STARLING magazine, samen met nog meer tips over fotografie.